بیست و ششم مهر در آینه تاریخ معاصر ایران

مهم ترین رویدادهای تاریخ معاصر در این روز، به شرح زیر است:

۲۶ مهر ۱۳۶۰
کابینه ۴۵ روزه آیت الله محمدرضا مهدوی کنی با استعفای وی پایان یافت.

۲۶ مهر ۱۳۵۹
محمدعلی رجایی نخست وزیر وقت جمهوری اسلامی ایران با حضور در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد به بیان دیدگاه های جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با جنگ تحمیلی پرداخت. در این جلسه شهید رجایی رژیم متجاوز بعث عراق را آغازگر جنگ دانست و عمل این رژیم را به شدت محکوم کرد.

۲۶ مهر ۱۳۵۷
با اوج گیری اعتراض های مردمی، دولت شریف امامی اعلام کرد: بخش زیادی از خریدهای اسلحه از آمریکا لغو شده است.

۲۶ مهر ۱۳۵۷
جیمز شلزینگر وزیر انرژی آمریکا توافقنامه هسته ای میان ایالات متحده و ایران را پیش از ارایه برای تصویب به وسیله کنگره جهت بررسی نهایی در اختیار جیمی کارتر رییس جمهوری وقت آن کشور قرار داد.

۲۶ مهر ۱۳۴۵
قرارداد پرداخت وام ۹ میلیون دلاری بانک صادرات و واردات آمریکا به ایران امضا شد.

۲۶ مهر ۱۳۴۴
محمدرضا پهلوی در کاخ سعدآباد در پاسخ به پرسش خبرنگاری که پرسید «در شرایطی که ایران میلیون ها دلار به بانک ها و دولت های خارجی بدهی دارد، چطور مبادرت به صرف هزینه ای این چنین سنگین برای جشن های شاهنشاهی می کنید؟» برآشفت و گفت: «برای شناساندن تاریخ درخشان یک ملت به جهان هزینه ها هر اندازه باشد زیاد نیست.»

۲۶ مهر ۱۳۳۶
ملک فیصل دوم پادشاه و عبدالله ولیعهد عراق در دوره نخست وزیری منوچهر اقبال وارد تهران شدند.

۲۶ مهر ۱۳۳۴
لایحه پیوستن ایران به پیمان دفاعی ترکیه، عراق، پاکستان و انگلیس با نام سنتو به تصویب مجلس سنا رسید.

۲۶ مهر ۱۳۲۵
وزارت امور خارجه آمریکا با انتقاد از ادامه حضور نظامیان شوروی در خاک ایران اعلام کرد: دفاع از ایران به منزله دفاع از منافع نظامی آمریکا در سراسر منطقه خاورمیانه است.

۲۶ مهر ۱۳۰۶
به موجب قراردادی که در تهران میان نمایندگان دولت های ایران و فرانسه به امضا رسید، فرانسویان از حقوق «معاهده ۱۹۰۰» که در ۲۰ مرداد ۱۲۷۹ هجری خورشیدی امضا شده بود، دست کشیدند. این پیمان حق انحصاری کاوش های باستان شناسی در ایران را به فرانسه می داد.

۲۶ مهر ۱۳۰۲
قوام السلطنه نخست وزیر پیشین بر پایه گفت و گوهای صورت گرفته با وزیر جنگ و مصوبه ۵۷۵ هیات وزیران به شرط مسافرت به اروپا از زندان آزاد شد. رضاخان در چند روز پیش از این با دستگیری بدون مجوز قوام السلطنه شرایط را برای خروج او از عرصه رقابت با خود برای کسب عنوان نخست وزیری فراهم کرد.