دانش‌آموزان و معلمان راضی، والدین اما نگران

بهار در مازندران با پایان رفتن تعطیلات نوروزی حالا خودنمایی می‌کند، هوا نسبتا گرم شده و با حضوری شدن مدارس و رفت‌وآمد دانش آموزان و دانشجویان، هیاهوی خیابان ها به دوران قبل از شیوع کرونا بازگشته است. با این فکر و نیت و از آنجاکه ‏بازگشایی مدارس در وضعیت کرونایی در چند ماه گذشته موافقان و مخالفانی دارد امروز به سراغ بعضی از دانش آموزان چند مدرسه رفتم تا ببینم اوضاع چگونه است.

کارشناسان موافق بازگشایی مدارس معتقد بودند آموزش ‏در فضای مجازی و در محیط خانه و نبود ارتباط بین دانش‌آموزان و هم‌سالان، کندی اینترنت ‏و شکل‌ نگرفتن یادگیری مؤثر از طریق آموزش مجازی از جمله معایب آموزش غیرحضوری ‏است.

اما مخالفان بازگشایی مدارس باور دیگری دارند. به‌ گفته بعضی از اولیای دانش‌آموزان، بازگشایی کامل ‏مدارس در هر روز هفته و حضور همه بچه‌ها بدون فاصله‌ گذاری اجتماعی در وضعیتی که ‏کرونا هنوز کامل از بین نرفته است، منطقی نیست‎.‎

با این پیش زمینه ذهنی و با پرسش هایی که در سرم می چرخیدند وارد حیاط مدرسه ای شدم. زنگ تفریح بود و حال‌ و هوای دانش‌آموزان مرا به وجد آورد، انگار بوی ماه مهر ‏می آمد، بچه ها به این طرف و آن طرف می رفتند، ناخودآگاه به یاد زنگ تفریح دوران ابتدایی خودم ‏افتادم.

در این حین، دانش آموزی را دیدم که تنها گوشه ای ایستاده، به سمتش رفتم و بعد از احوالپرسی گفتم: از حال و هوای مدرسه و تدریس آنلاین چه خبر؟ گفت: «تدریس آنلاین در فضای ‏خانه بسیار خسته‌ کننده بود». گفتم: چرا؟ آهی کشید و گفت: «تدریس آنلاین ‏برامون جز گوشه گیری و بی حوصلگی و بی حالی چیزی نداشت».

در همین ‏لحظه دانش آموز دیگری که صدایمان را شنیده بود، به سمت ما آمد ‏و بی مقدمه گفت: «همین که ما با هم سن و سالان و دوستانمون ارتباط برقرار می کنیم عالیه. ‏مثلا من خودم حاضرم ساعت‌ها با ماسک در مدرسه باشم و درس بخونم اما کلاسام آنلاین نباشه».

بعد از صحبت با این ۲ دانش آموز، سراغ یک گروه چند نفره که با هم صحبت می کردند ‏رفتم تا با آن ها همکلام شوم، در چهره هاشون ذوق و نشاط موج می زد و سوالم از ‏آن ها این بود که نظرتون در مورد یادگیری غیرحضوری چیه؟

یکی از بچه ها فورا گفت:«از اینکه مدرسه ها دوباره باز شدن و می تونیم در کنار دوستامون ‏در مورد مطالب درسی بحث کنیم بسیار خوشحالم، در فضای مجازی یادگیری سخت بود ‏و کیفیت یادگیری مثل کلاس های حضوری نبود‎.«‎

دیگری گفت: «با حضوری شدن کلاس ها می تونیم پیشرفت های بیشتری در ‏زمینه درسی داشته باشیم و مطالب را بهتر یاد بگیریم و این موضوع برای همه ما خوشاینده»‎.‎

یکی از دانش‌آموزان که انگار از بقیه کوچیک تر بود ‌گفت: «برنامه شاد با سرعت کم ‏اینترنت مشکلات زیادی برامون داشت. درس‌هایی هستش که به آموزش بیشتر معلم نیاز داره ‏و در برنامه شاد آموزش آن‌ها سخت‌تره برای همین ترجیم میدم در مدرسه درس بخونم».‎

دانش‌آموز دیگری درباره نگرانی‌ والدینش از بازگشایی کامل مدارس گفت: «در وضعیتی که ‏کرونا فوتی و مبتلا داره ما مجبوریم به مدرسه بیاییم، نگرانیم چون بیشتر ‏بچه‌ها واکسن نزدن و هر لحظه ممکنه مبتلا بشیم».‏

یکی دیگر از دانش آموزان گفت: «خوب بود که مانند نیمه اول سال تحصیلی کلاس‌ها با یک‌سوم ‏پذیرش فعالیت می‌کردن. الان کلاس‌ها مانند قبل از کرونا تکمیل شده و در فضای بسته ‏کلاس‌ها نگران هستیم»‎.‎

به مدرسه دیگری که در نزدیکی قرار داشت رفتم و در هنگامه زنگ تفریح در یک جمع چند نفره از دانش آموزان سوالاتم را پرسیدم، تعدادی از بچه ها با دیدنمان به جمع ما آمدن و در بحث شرکت کردند و هر کدام ‏نظری می دادند. مثلا یکی گفت: «تدریس در فضای مجازی کار بسیار سختی هستش و ‏بچه‌ها تمرکز لازم را روی درس ندارند و همین استفاده از گوشی و تبلت باعث می شه گاهی ‏بچه‌ها به‌جای درس‌ خواندن، آنلاین بازی کنند و خانواده ها نمی‌تونن تمام‌ وقت مواظب درس و ‏کلاس فرزندش باشن. همچنین، هزینه استفاده از اینترنت برای خانواده‌ها زیاده و معمولا هر ‏هفته مبلغ زیادی را برای اینترنت پرداخت می‌کنن و آموزش‌وپرورش سهمیه اینترنت ‏رایگان نداده»‎.‎

محصل دیگری گفت: «در محیط مدرسه روابط اجتماعی بچه ها بیشتر می شه و از نظر ‏درس خواندن یک رقابت سالم بین دانش آموزان بوجود می آد». ‏

بچه ها پشت هم نظرات خود را می گفتند: «از اینکه مدرسه حضوری شده کمتر به سراغ گوشی موبایل می‏رم و خوشحالم که دوباره معلمان خودم رو می بینم و ارتباط با آنها برقرار می کنم». ‏

دانش آموز دیگری گفت: «در روزهایی که به مدرسه می آییم بیشتر معلمان امتحان ‏می‌گیرن، درس می‌پرسن و رفع اشکال می‌کنن، از اینکه آموزش حضوری شده خوشحالم ‏،چون در مدرسه درس را بهتر می‌فهمم ضمن اینکه از خانه ماندن هم خسته شدیم؛ فقط ‏امیدوارم پیگیری کنن که پروتکل‌های بهداشتی رعایت بشه»‎.‎

محصل دیگری که جمه کمی فاصله داشت گفت: «با آموزش حضوری موافقم. چون با همکلاسی‌هام هستم و این برایمان ‏خیلی خوبه. البته ما در این مدت یاد گرفتیم که خودمون درس بخونیم و از فیلم‌ها به خوبی ‏آموزش را یاد می‌گرفتیم، چون هر چند بار که نیاز باشد فیلم‌ها را مشاهده می‌کنیم و اگر سؤالی ‏داریم از معلمان‌مان می‌پرسیم»‎.‎

آن یکی گفت: «به نظرم بچه‌ها پروتکل‌های بهداشتی را در مدرسه خیلی ‏رعایت نمی‌کنن؛ تاکنون تعداد دانش‌آموزان در کلاس کم بود، اما اگر قرار باشه همه ‏دانش‌آموزان کلاس در یک ساعت به مدرسه بیاین به نظرم شرایط سخت میشه».‏

دوستش که کنار او ایستاده بود گفت: «خیلی سخته که دوباره به مدرسه برگشتیم، چون به درس خواندن با شیوه ‏مجازی عادت کردیم، اما از اینکه دوباره سر کلاس بشینیم خوشحالیم، چون واقعا اون مدل ‏درس خوندن خسته کننده ست»‎.‎

دانش آموزی که عینکی با فریم رنگی داشت گفت: «واقعیتش اینه که در ۲ سال گذشته اصلا درس‌ها را خوب یاد ‏نگرفتیم و این خیلی بد بود؛ برخی پدر و مادرها به جای بچه‌های‌شان تمرین‌ها را حل می‌کردن ‏یا امتحان می‌دادن و واقعا فرق بین دانش‌آموز خوب و بد مشخص نبود»‎.‎

در حین صحبت با دانش آموزان بودم که یکی از معلمان به سمت ما آمد و بعد از احوالپرسی، نظر او را نیز جویا شدم، معلم گفت: «خودم دانش آموز در خانه دارم، ‏در این مدت با چالش‌های زیادی در رابطه با فرزند خودم روبرو بودم، بدون شک این ایام و ‏دوران کرونا باعث شد تا خانواده، اجتماع و حتی دانش‌آموز به نقش بی‌بدیل و مهم مدرسه در ‏آموزش و سپس تربیت دانش‌آموزش پی ببرد».‏

این معلم ادامه داد: «خلأ تربیتی ناشی از حضور دانش‌آموز در فضای مدرسه و حضور ساعت‌های طولانی ‏دانش‌آموزان در فضای مجازی مشکلات زیادی را برای فرزندان به دنبال داشته؛ مسلما حضور دانش‌آموزان در مدرسه و ارتباط با هم‌سالانشان بعد از ۲ سال تعطیلی مدارس ‏بسیار خوبه، اما وظیفه مدارس اینه که همچنان شیوه‌نامه‌های بهداشتی بیش از پیش در ‏کلاس‌های درس رعایت بشه‎.«‎

بعد از اتمام صحبت های شیرین دانش آموزان و معلم آن ها به مدرسه دیگری رفتم و این بار مستقیم وارد اتاق مربیان شدم و از یک خانم مربی پرسیدم نظر شما درباره آموزش حضوری چیست، مربی گفت: «یکی از معایب ‏آموزش مجازی ، وقت گیر بودن آن هست، بر خلاف کسانی که فکر می‌کنن معلمان آموزش ‏مجازی را ترجیح می‌دن و خوش به حالشان که از خانه بیرون نمی‌رن، آموزش مجازی برای ‏ما معلمان وقت گیر و واقعا پروسه تولید محتوا زمان بر است و معلم برای تولید محتوای ‏آموزشی نیاز به همکاری تمام اعضا خانواده داره و فضای خانه را باید مناسب برای ضبط ‏صدا و فیلم کنیم»‎.‎

خانم قاضی پور گفت: «معلم در حالت حضوری می‌داند از ۸ تا ساعت ۱۳:۳۵ در مدرسه حضور دارد و پاسخگوی ‏نیازهای آموزشی دانش آموزان است این در حالی است که خانواده‌ها در آموزش مجازی توقع ‏دارند معلم دائما و ۲۴ ساعته پاسخگو باشد و در هر ساعت از شبانه روز می‌توانند تکالیف ‏فرزندانشان را ارسال کنند‎.«‎

وی اضافه کرد: «در آموزش حضوری ارتباط با دانش آموزان به مراتب بهتر از آموزش غیرحضوری ‏است و سطح علمی دانش آموزان بالاتر می رود؛‏ در دسترس نبودن دانش آموزان یکی از مشکلات آموزش مجازی هست و زمانی که دانش ‏آموز سر کلاس حضور داشته باشه پاسخ سوالات خود را سریع دریافت می‌کنه و موظف به ‏تصحیح اشتباه خودش می‌شه، در آموزش مجازی هم با وجود اینکه معلم پیگیر پاسخگویی به ‏سوالات دانش آموزان است امّا برای دانش آموز اهمیتی نداره که پاسخ سوالات خود را دریافت ‏کنه لذا می‌توان گفت انگیزه دانش آموز برای تحصیل کم شده‎.«‎

بعد از مصاحبه و نشست با دانش آموزان و معلمان و مربیان در مدارس و مقاطع مختلف شهر به ‏سمت آموزش و پرورش شهرستان نکا رفتم. ‏مریم محمدبیگی کارشناس آموزشی در پاسخ به پرشسش های مطرح شده اظهار کرد: بر طبق مشاهدات و مشاوره ای که با بعضی از دانش آموران انجام شد، ‏نظر آنان با حضوری شدن مدارس مثبت است چراکه غیرحضوری بودن ‏معایبی نظیر اعتیاد به گوشی و تلفن های هوشمند، گوشه گیری و منزوی شدن، بی نظمی، تنبلی و تقلب (که از ‏آسیب های مهم آموزش آنلاین است) را در پی داشته است.

محمدبیگی از استقبال و شور و هیجان دانش آموزان و خانواده ها با حضوری شدن مدارس ‏سخن گفت و تاکید کرد: این رضایتمندی در بین مدیران و معلمان نیز وجود دارد زیرا آنان هم نگران فاصله ‏بین دانش آموز و سطح علمی بوده و هستند.

وی از عوارض و معایب آموزش مجازی در مشاهدات خود یاد کرد و افزود: برای بازگشت دانش ‏آموز به زندگی در جامعه فعلی و ‏آسیب هایی که دانش آموزان به تبع آموزش آنلاین دیده اند نیاز به پروسه زمانی است.

این کارشناس آموزشی که خود نیز از موافقان برگزاری کلاس های حضوری است در رابطه با دلایل آن گفت: آموزش حضوری علاوه بر ‏اینکه رنگ و بوی دیگری به آموزش می دهد با در کنار هم بودن معلم و دانش آموز کیفیت ‏آموزش بالاتر می رود.‏

مهناز قبادی – خبرنگار ایسنا مازندران

انتهای پیام