چالش گروگان گیری آموزش و پرورش/مهدی فتحی

در این میان از صحبت های نوبخت در مورد گروگان گیری در آموزش و پرورش برداشت های مختلفی شد که وجهه مشترک همه آن ها محکوم نمودن این حرکت و صحبت بود. اما آنچه که بسیار ایجاد سوال نموده است سکوت بحث برانگیز آقای دکتر دانش آشتیانی وزیر آموزش و پرورش در قبال این سخنان و این ادبیات نامتعارف از سوی دکتر نوبخت است. سکوتی که منشأ و ریشه آن شاید به خود وزیر و معاونت مالی ایشان در کش و قوس سهم خواهی از دولت دوازدهم برمی گردد و اینگونه نوبخت را وادار به بکار بردن این الفاظ می نماید. باید توجه داشت که نوک پیکان سخنان نوبخت به سمت وزیر آموزش و پرورش و تیم مالی ایشان نشانه رفته و این سخنان ناشی از عدم شفافیت مالی معاونت پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش بود و نشان داد که تیم دانش آشتیانی بعد از شش ماه از تصدی این وزارتخانه هنوز بر مباحث مالی، مطالبات و معوقات فرهنگیان اشراف کامل پیدا نکرده اند یا اینکه اشراف پیدا کرده، ولی با این نوع حرکات قصد جذب هرچه بیشتر بودجه و تأمین اعتبار برای پرداخت معوقات و مطالبات فرهنگیان را دارند که در هر دو صورت مسیر در حال پیمودن را اشتباه انتخاب کرده اند.

از سوی دیگر جناب نوبخت که خود از فرهنگیان استان گیلان و با عقبه معلمی و پس از آن نمایندگی مجلس به چنین جایگاهی رسیده اند، باید بیش از این ها در مورد آموزش و پرورش دست و دل بازی کرده و با توجه به جایگاه استراتژیکی که دارند می بایست طوری بودجه آموزش و پرورش را تأمین می کردند که نارضایتی معلمان به کمترین میزان ممکن رسیده و از سوی دیگر نیز برای وصول مطالبات و معوقات فرهنگیان کار به گرو گذاشتن املاک و مستغلات تحت تصرف آموزش و پرورش و یا چاپ اوراق صکوک نمی رسید.

البته اینطور که از شنیده ها و شواهد بر می آید این جنگ تمام عیار بین آموزش و پرورش و سازمان برنامه و بودجه نه بر سر ۱۲۰ میلیارد تومان حق الزحمه تصحیح اوراق امتحانی سال ۹۵، بلکه بر سر همان ۲۰ درصد افزایش بحث برانگیزی است که وزارت آموزش و پرورش در نظر دارد برای ارتقای سطح معیشت فرهنگیان در ردیف اول و دوم احکام کارگزینی پرسنل خود لحاظ نماید؛ که این مهم نیاز به تأمین اعتباری بالغ بر ۵ تا ۶ هزار میلیارد تومان برای ۱۲ماه سال ۹۶ داشته و جناب نوبخت برای به نصف رساندن این مبلغ قصد دارند که اجرای این افزایش حقوق را از مهر ماه امسال و برای ۶ ماهه دوم سال ۹۶ شروع نمایند.

لذا بحث این شش ماه که تغییرات بودجه ای در حدود ۵/۲ تا ۳ هزار میلیارد تومان را به دنبال دارد، دولتمردان را وارد فاز تقابل نموده و آن ها را مجبور به بکار بردن چنین ادبیاتی کرده است. در این میان فقط معلمان هستند که بعد از حمایت بی قید و شرط از دولت تدبیر و امید و با کنار گذاشتن مطالبات صنفی خود در انتخابات ۲۹ خرداد و همراه نمودن جامعه با خود برای تثبیت دولت دوازدهم دکتر حسن روحانی متحمل هزینه شده و همچنان چشم به راه تغییرات ملموس در اوضاع معیشتی خود می باشند.

پر واضح است که جناب روحانی بعد از چهار سال تصدی ریاست جمهوری در این اواخر تازه متوجه شدند که در حق فرهنگیان چه اجحاف بزرگی نموده و چگونه آن ها را به ورطه فراموشی سپرده بودند. اما فرهنگیان سراسر کشور با مناعت طبع و فراخی خاطر این اجحاف را نادیده گرفته و به امید تغییرات مثبت و ادامه سیاست های اعتدالی، پشت دولت تدبیر و امید را قرص و محکم گرفتند و نگذاشتند اولین دولت چهارساله در طول سال های بعد از انقلاب شکل بگیرد.

با این تفاسیر جناب نوبخت بعنوان معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور بهتر است بجای برافروخته شدن و بکار بردن الفاظ نامأنوسی که باعث رنجش فرهنگیان شود، در پی تأمین اعتبار لازم برای این افزایش حقوق که به گفته برخی مسئولان بجای ۲۰ درصد ۲۱ درصد است باشند. تا فرهنگیان از کرده خود پشیمان نشوند و بتوانند در دوره های بعدی نیز همچنان حامی سیاست های اعتدالی و اصلاح طلبی باشند.

از سوی دیگر تیم مدیریتی وزارت آموزش و پرورش نیز بجای تلاش برای ابقای خود و استفاده ابزاری از بحث معیشت فرهنگیان جهت منحرف نمودن افکار عمومی معلمان، و فشار بر دولت دوازدهم جهت تثبیت وزیر کنونی، بهتر است به فکر خدمت به فرهنگیان و کسب رضایت آنها، و به تبع آن برقراری آرامش فکری و روحی در کلاس های درس باشند. تا دانش آموزان و آینده سازان کشور بیش از این دچار ضرر و خسران نگردند.

دبیر ریاضی ناحیه یک سنندج