ذرت

ذرت ، گیاهیست یک ساله ، به دلیل مواد غذائی زیاد در دانه های آن مورد استفاده قرار می گیرد .

محل اصلی و اولیه این گیاه را آمریکای مرکزی و مکزیک ، می دانند و در گذشته غذای اولیه مردم بومی این مناطق را تشکیل می داده است .

آب و هوا و خاک :

این گیاه مخصوص نواحی گرمسیر و نقاطی که تابستان طولانی دارند می باشد .

ولی چون ذرت را قبل از رسیدن برای مصرف به صورت بلال و یا برای مصارف صنعتی و تهیه روغن نباتی برداشت می کنند ، می توان در نقاط نسبتآ سرد هم به کشت آن پرداخت .

برای بدست آوردن ذرت رسیده که دانه های آن کاملا خشک شده باشد در مناطق گرمسیر مبادرت به کشت می نمایند .

ذرت در انواع خاک ها کشت می شود .

چون این گیاه مقدار زیادی مواد غذائی از زمین می گیرد بنابراین لازم است که زمین محل کشت ذرت را از نظر مواد غذائی و کود تقویت نمود .

روش کاشت :

بذر ذرت را به دو روش خطی و کُپه ای می کارند .

در روش کُپه ای به فاصله ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر حفره هائی بعمق ۳ تا ۴ سانتیمتر در زمین ایجاد میکنند .

در هر حفره چند دانه بذر را می کارند ، پس از سبز شدن آن را تُنُک می کنند ، به ترتیبی که در هر حفره ۲ تا ۳ بوته باقی بماند .

در طریقه خطی ( ردیفکاری ) که بهترین روش کاشت برای این گیاه میباشد ، ابتداء به فاصله ۷۵ تا ۱۰۰ سانتیمتر شیارهایی در زمین ایجاد می کنند و بذر را در شیارها کاشته روی آن را با خاک میپوشانند .

سپس زمین را آبیاری می کنند .

پس از سبز شدن دانه ها و زمانی که بوته ها ۱۰ تا ۱۲ سانتیمتر رشد کردند به تُنُک کردن و وجین کردن زمین می پردازند و علف های هرز را از زمین خارج ساخته و در زمین های سخت بخ سله شکنی اقدام می نمایند .

بذرگیری :

برای بذرگیری بیشتر در مناطق گرمسیر که تابستانهای طولانی دارند و موجب می شود که ذرت کاملا برسد اقدام می کنند و پس ازآنکه دانه ها کاملآ رسیدند آن قسمتی را که اصطلاحآ بلال می گویند از بوته ها جدا نموده و دانه ها را از آنها جدا می سازند و در ظرف مناسبی نگهداری می کنند تا در فصول بعدی مورد استفاده قرار دهند