اعتیاد بیماری جانسوز و معضل خانمانسوز

اعتیاد یک بیماری است که باید در مان شود ولی این بیماری ریشه در روح وروانی شخص دارد ممکن است حتی از کودکی نیز در افراد بروز کند که البته عامل بیرونی باعث اعتیاد می شود ممکن است در افرادی که در خانواده های فقیر با فقر زاده می شوند ودر خانواده هایی که با تربیتهای نه چندان جامعه پسند به این بیماری دچار می شوند.

اعتیاد فقط شامل افراد فقیر نمی شود حتی از خانواده‌های متوسط و دارای تمکن مالی نیز معتاد می شوند اعتیاد اکتسابی است نه انتسابی و گاهی در والدینی که در دوران بارداری به سیگار و مواد مخدر روی می آورند نیز اعتیاد بروز می کند.

اعتیاد می تواند در دوران جوانی نوجوانی ، خصوصا در دوران بلوغ به وجود آید چون نوجوانان خواهان هیجان و موارد هیجانزا و شادی آور در زندگیشان هستند جوانان خواهان کارها و انجام اموری هستند که به دور از چشم والدین باشد به این دلیل با پنهان کاری به معضل اعتیاد روی می آورند که محافظت و کنترل خانواده هایی که حداقل از اعتیاد به دور هستند برای نوجوانان ضروری به نظر می رسد .

در گذشته افراد از تریاک استفاده می کردند ولی به مرور زمان و با پیدایش مواد جدید ، اعتیادها نیز به مواد گوناگون بیشتر شده که حتی باعث ایجاد توهم ، ضایع شدن عقل ، گرفتن، تمرکز از افراد می شود که نمی توانند به درستی فکر کنند وبا حالت نشئگی به عوامل دیگری می روند معتادان می توانند حامل بیماریهای مختلف از جمله ایدز و هپاتیت باشند که البته توجه به این افراد ضروری است و در حال حاضر کمپهای برای ترک این افراد به وجود آمده که بتوانند هم در حین در مان اعتیاد خود وهم کنار آمدن با ترک این افیون به مقابله با اعتیاد بپردازند ولی مسئلهای که در میان مطرح است بازگشتن این افراد به جامعه و پذیرش دوباره آنها است چون این افراد در زمان اعتیاد ممکن است دست به هر کاری از جمله دزدی کارهای خلاف بزنند که این موضوع در زندگی بعد اواز اعتیاد آنها اثر می گذارد معمولا جامعه از پذیرش آنها معذور است باید در این میان برای افراد معتاد بعد از ترک واکنشهایی در نظر گرفته شود که هم بتوانند در آن جا کار کنند اقامت گزینند.

افراد معتاد خود نیز می توانند از والدین باشند که این معضل بزرگتری در خانواده به وجود می آورد زیرا بچه ها از داشتن سرپرست محروم می شوند وخود نیز به این راه ممکن است روی آورند .

پدران بومادران معتاد به خاطر اعتیاد و به جای تلاش برای ترک اعتیاد بازگرداندن آنها به آغوش خانواده ترد می شوند و این معضلات مسایل آنها را دو برابر ویا حتی چند برابر می کند .

در جامعه معتادان را جزء انگلها می دانند در صورتی که این افراد به عنوان یک انسان حق زندگی دارند ولی به دلایل مختلف به این معضل اجتماعی خانمانسوز روی می آورند وخود را در گیر میکنند .

حتی گاهی نیز این افراد بارها و بارها ترک میکنند ولی به دلیل شرایط نا مناسب خانواده ودر جامعه از پذیرش این افراد امتناع می ورزند و آنها دوباره به اعتیاد روی می آورند از جمله همسر فرزند خود را نیز بارها و بارها از دست می دهند و خود را از داشتن خانواده ای گرم محروم میکنند.

این افراد حتی ممکن است تا قبل از تبدیل شدن به اعتیاد دارای پرستیژ اجتماعی مشاغل می‌باشند وبا دوستان ناباب و با ازدواجهای نا موفق به اعتیاد روی آورند تمام زندگی عشق محبت دیگران را بهبود از بین ببرند.

معتادان خود نیز قربانی بی عدالتی و عدم وجود محبت به خود می شوند و گاهی نیز در همان عوالم توهم و به دور از کانون گرم خانواده در گوشه ای از خیابان جان می سپارند .

باید در زمان ترک اعتیاد به این گونه افراد محبت روا داشت و آنهابه را مورد حمایت خود قرار داد که بعد از خانواده جامعه مسولیت این امر خطیر را بر عهده گیرد .

هر فرزندی حق دارد در خانواده دارای والدین سالم مصلحی باشد که باتربیت آنها بپردازد و به عنوان یک خانواده معتاد به این فرزندان در جامعه نگاه نشود که از وجهه حمایتی در میان همسالان خود برخوردار نمی شوند و مدام در گوشه گیری عزلت به سر می بردند.

افراد معتاد در زندگی دارای خلل عاطفی هستند که می خواهند با استفاده از این مواد خلا های موجود خود را هم در جامعه و همدر خانواده خود جبران کنند .

هرکس حتی با یک نگاه به این افراد می تواند میزان نا توانی معجز را در چهره آنها ببیند و این مستلزم حمایت است .امید است در هیچ کجای جهان نتوان چنین افرادی را دید که چه با داشتن شخصیت و پر ستیز اجتماعی و چه حتی در فقر به این اعتیاد جانسوز مبتلا شوند وخود خانواده خود که بهترین حامیان هستند را از دست بدهند.