تدارک منطقه ای سعودی ها برای کامیابی راهبردی صهیونیست ها

تحولات سیاسی- امنیتی در خاورمیانه هر روز شکل تازه ای به خود می گیرد و توازن قوای منطقه ای را تغییر می دهد. در آغاز شکل گیری ساختار نظم منطقه ای در سال های میانی سده گذشته، آنچه موجب نضج گیری پان عربیسم به عنوان یک جریان تحولخواه در خاورمیانه شد، شکل گیری رژیم صهیونیستی و خیزش های عربی برای مقابله با این رژیم بود.
در این زمان، خاورمیانه شاهد شکل گیری یک نظام منطقه ای بود که در یک سوی آن دولت های عربِی پیشرو به رهبری مصر حضور داشتند و در سوی دیگر، رژیم صهیونیستی و پشتیبانان غربی آن بودند که تلاش می کردند پایه های این رژیم نوپایِ استعماری را تقویت کنند. این آرایش سیاسی منجر به وقوع چند جنگ منطقه ای میان کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی شد.
با وجود پیروزی های نظامی اشغالگران قدس در این جنگ ها، ناکامی رژیم صهیونیستی در خاموش کردن صداهای مخالف در جهان عرب، منجر به تکاپوی این رژیم برای تدوین یک راهبرد کلان منطقه ای شد؛ راهبردی که یک ستون آن برتری قدرت این رژیم در خاورمیانه و ستون دیگر تلاش برای کسب پذیرش منطقه ای و عادی سازی روابط با جهان عرب بود.
بر پایه ستون نخست، رژیم صهیونیستی دستیابی به سلاح هسته ای را در دستور کار خود قرار داد و در دهه ۱۹۶۰ میلادی به صورت مخفیانه توانست نخستین بمب اتمی خود را آزمایش کند. از این زمان، راهبرد این رژیم بر تقویت توان هسته ای همزمان با جلوگیری از دستیابی دیگر کشورهای منطقه به بمب هسته ای متمرکز است. تلاش های این رژیم در جهت مقابله با توان هسته ای جمهوری اسلامی ایران بر مبنای این راهبرد قابل توجیه است.
ستون دیگر راهبرد کلان منطقه ای رژیم صهیونیستی، تلاش در جهت برقراری روابط سیاسی رسمی با کشورهای عربی و کسب مشروعیت منطقه ای در خاورمیانه است. در این راستا، رژیم صهیونیستی از ابزارها و راهکارهای گوناگونی بهره برده که مهم ترین آن «صلح در برابر زمین» بود؛ راهکاری که این رژیم برای صلح با مصر و اردن از آن بهره برد. این روش اما نتوانست مشروعیت رژیم صهیونیستی را در جهان عرب تثبیت کند و اشغالگران قدس از این طریق هم نتوانستند به صلح با همه کشورهای عربی دست یابند. این ناکامی افزون بر مخالفت افکار عمومی جهان عرب، به وقوع انقلاب اسلامی در ایران و شکل گیری یک جبهه منسجم مقاومت در برابر این رژیم باز می گردد.
وقوع انقلاب اسلامی در ایران موجب شد تلاش های رژیم صهیونیستی در کسب مشروعیت منطقه ای به بن بست برسد و با وجود صلح با مصر و پس از آن، صلح با اردن و سازمان آزادیبخش فلسطین، کنشگری جمهوری اسلامی ایران مانع از موفقیت این رژیم در همراه سازی جهان عرب شد.
از این زمان رژیم صهیونیستی راهکار مقابله با جمهوری اسلامی ایران را در دستور کار خود قرار داد و تلاش کرد کشورهای محافظه کار عربی و در صدر آن ها، عربستان سعودی را نیز در این فرایند تخاصم با خود همراه کند. برخی کشورهای محافظه کار عرب به دلیل ضعف مشروعیت سیاسی و سست بودن پایه های قدرت داخلی و منطقه ای، از همکاری با رژیم صهیونیستی به عنوان راهی برای پیشبرد اهداف داخلی و خارجی خود استقبال کردند. به همین دلیل بود که برخی از کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس از نیمه های دهه ۱۹۹۰ شروع به برقراری روابط اقتصادی با رژیم صهیونیستی کردند.
تحولات پس از سال ۲۰۰۳ میلادی و سرنگونی «صدام حسین» دیکتاتور عراق بر استقبال کشورهای محافظه کار عربی به ویژه عربستان از برقراری روابط با رژیم صهیونیستی افزود. افزایش نفوذ منطقه ای ایران پس از سرنگونی صدام حسین موجب شد عربستان از هر وسیله ای برای مقابله با ایران استفاده کند. این امر بهترین فرصت را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار داد تا ستون دومِ (کسب مشروعیت منطقه ای) راهبرد کلان منطقه ای خود را تقویت کند و دشمنی با ایران را برای شماری از دولت های منطقه، جایگزین دشمنی با رژیم صهیونیستی سازد.
اوج همکاری عربستان با رژیم صهیونیستی علیه ایران را در هیاهوی ایجاد شده پس از مطرح شدن برنامه هسته ای ایران شاهد بودیم. از این زمان، همکاری های سیاسی- امنیتی رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی گسترش یافت به گونه ای که مقام های سیاسی و امنیتی ۲ طرف اکنون به صورت آشکار با یکدیگر دیدار می کنند.
خیزش های عربی، پیوندهای عربستان و رژیم صهیونیستی را هر چه بیشتر تقویت کرد و ۲ طرف را به سمت همکاری های نزدیکتر برای مقابله با موج این خیزش ها پیش برد. جدی شدن گفت وگوهای هسته ای ایران و گروه ۱+۵ نیز در این میان بر نزدیکی عربستان و رژیم صهیونیستی افزود به گونه ای که پس از شکل گیری و اجرایی شدن برجام، طرح صلح کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی جدی تر از هر زمان دیگری در دستور کار این رژیم و عربستان قرار گرفته است.
از دید بسیاری از ناظران، رژیم صهیونیستی توانسته است برخی از اهداف منطقه ای خود را در سایه مسوولیت گریزی و بی تدبیری شماری از حاکمان محافظه کار عربی پیش برد. تلخی ماجرا این است که این رژیم همچنان دشمن نخست اعراب باقی مانده است و هر روز به کشتار مردم فلسطین ادامه می دهد اما کشورهای محافظه کار عربی چشم خود را بر این واقعیت ها بسته اند.
در زمانی که فلسطین بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه جهان اسلام است و رژیم صهیونیستی به راحتی دست به کشتار مردم بی گناه سرزمین اشغالی می زند، عربستان سعودی به فکر ایجاد تفرقه در جهان اسلام است و آتش جنگ فرقه ای را به دامن منطقه انداخته و شرایطی را به وجود آورده که به گفته «موشه یلعون» سیاستمدار برجسته و وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی، بهترین شرایط برای بقای رژیم صهیونیستی از زمان شکل گیری است.

منبع: ایرنا