ششم مهر در آینه تاریخ معاصر ایران

مهمترین رویدادهای تاریخ معاصر ایران در این روز، به شرح زیر است:

۶ مهر ۱۳۷۰

بهزاد باشی مترجم و مولف معاصر و صاحب آثار و ترجمه های تاریخ جامع موسیقی، جامعه فئودالی، خنیاگری و موسیقی ایرانی، آمریکای بزرگ و حقوق بشر و تاریخ موسیقی خاور زمین در ۵۹ سالگی درگذشت.

۶ مهر ۱۳۵۹

لشکرهای دشمن در ادامه ی تجاوز ارتش رژیم بعث عراق به خاک میهن اسلامی به قصد اشغال منطقه ی سر پل ذهاب و گیلانغرب به طرف این شهرها حرکت کردند که پس از رویارویی با مقاومت نیروهای مردمی به عقب رانده شدند.

۶ مهر ۱۳۵۹

شورای امنیت سازمان ملل، قطعنامه ی ۴۷۹ را به عنوان نخستین قطعنامه ی این شورا در ارتباط با جنگ ایران و عراق منتشر کرد که از سوی ایران رد شد. در این قطعنامه، ضمن اظهار نگرانی عمیق درباره ی وضعیت رو به گسترش جنگ میان ۲ طرف، از ایران و عراق خواسته شده بود که مناقشه ی خود را از راه‏های مسالمت‏آمیز و طبق اصل های عدالت و حقوق بین‏الملل حل نمایند.

۶ مهر ۱۳۵۷

اداره ی اطلاعات ارتش آمریکا در گزارشی اعلام کرد که محمدرضا پهلوی تا ۱۰ سال دیگر با قاطعیت بر مسند قدرت باقی خواهد ماند.

۶ مهر ۱۳۵۴

ایران یک میلیون و ۴۰۰ هزار پوند برای انجام خانه سازی به اردن کمک کرد.

۶ مهر ۱۳۳۰

دولت انگلیس به دلیل تلاش های ایران برای ملی شدن صنعت نفت به شورای امنیت سازمان ملل شکایت کرد.

۶ مهر ۱۳۲۹

جمعی از نمایندگان مجلس، دولت رزم آرا را به دلیل بی اعتنایی به حقوق ملت ایران در مساله ی نفت استیضاح کردند.

۶ مهر ۱۳۱۸

دولت آلمان قراردادی با اتحاد جماهیر شوروی امضا کرد که برپایه آن دولت شوروی اجازه داد کالاهای آلمانی از راه شوروی به ایران صادر شود.

۶ مهر ۱۳۱۱

هیات وزیران مجوز حفاری علمی به مدت ۲ سال در تخت ابونصر فارس را برای ژوزف اپتین نماینده ی موزه ی متروپولیتین آمریکا صادر کرد.

۶ مهر ۱۳۱۱

نظامنامه ی اساسی آبله کوبی رایگان به تصویب هیات وزیران رسید.

۶ مهر ۱۳۰۲

شومیاتسکی وزیر مختار روسیه شوروی در تهران با بصیر الدوله نماینده ی احمدشاه دیدار کرد. شومیاتسکی در این دیدار گفت: رضاخان وزیر جنگ، در انتخاب وکلای مجلس دخالت می کند و می خواهد به هر ترتیبی شده در دوره ی پنجم دوستان و رفیقان خود را به کرسی های مجلس برساند، اگر این اتفاق بیفتد، رضاخان رای خود را اگر هم برخلاف قانون باشد، پیش خواهد برد.

۶ مهر ۱۲۹۶

نشریه ی ستاره ایران در گزارشی با اشاره به حضور انگلیسی ها در شهرهای مختلف ایران نوشت: هر جا که انگلیسی ها وارد می شوند نظم حاکم بر آنجا از میان می رود به طوری که دیگر کسی در آنجا خود را صاحب جان و مال خویش نمی داند.