یک محوطه استقرار موقت قرون میانی در خراسان جنوبی کشف شد

به گزارش جارپرس به نقل از ایرنا از روابط عمومی و امور فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی، محمد فرجامی افزود: یافته های سطحی این محوطه شامل قطعات سفالی، سرباره فلزات مختلف و قطعات سنگ ساب (آسیاب دستی) است.

وی با اشاره به دو برنامه تعیین حریم و کاوشی که در محوطه انجام شده بیان کرد: این محوطه یک استقرار موقت مربوط به قرون میانی است ولی از سویی داده های باستانی از قرون چهارم تا هشتم هجری قمری در این محوطه به چشم می خورد.

وی با اشاره به پیشینه پژوهشی اثر تصریح کرد: تا به حال در این محوطه یک برنامه گمانه زنی به منظور تعیین حریم در سال ۱۳۸۵ به سرپرستی علیرضا نصرآبادی و یک برنامه کاوش آموزشی در سال ۱۳۹۲ به سرپرستی علی زارعی صورت گرفته است.

فرجامی، مهمترین عامل طبیعی تخریب محوطه را آبراهه هایی دانست که به علت بارش باران و برف در سطح محوطه ایجاد شده است.

وی همچنین مهمترین عوامل تخریب انسانی، را کشاورزی در محدوده محوطه در سالیان نه چندان دور و همچنین تخریب بخش هایی از غرب تپه اصلی محوطه به منظور فعالیت های راه سازی توسط شرکت های راهسازی اعلام کرد.

فرجامی با بیان اینکه بلندترین نقطه محوطه در جنوب غربی آن و مشرف به روستای کهنگ قرار دارد، بیان کرد: در سال ۱۳۸۵ اداره راه و ترابری سابق به گود برداری از بخش غربی این تپه که صخره ای است اقدام کرد که این کار باعث تخریب بخش های زیادی از آن تپه و آثار بالای آن که احتمالا بقایای قلعه ای است شد.

وی اظهار داشت : در سال ۱۳۸۵ به منظور مقابله با فعالیت های غیر مجاز و تعیین تکلیف محدوده پراکندگی این محوطه نسبتا وسیع که تا جنوب روستای سلم آباد امتداد می یابد تعیین حریم شد.

وی گفت: در میانه محوطه آسیابی قرار دارد که در گذشته آب آن از قنات سلم آباد تأمین می شده ولی اکنون سالیان سال است که این آسیاب و زمین های زراعی همجوار آن متروکه و بایر شده است.

سرپرست گروه باستان شناسی محوطه کهنگ سربیشه بیان کرد: با توجه به یافته های سطحی و همچنین برنامه تعیین حریمی که در سال ۱۳۸۵ و کاوشی که در سال گذشته انجام شده داده های سفالین این محوطه شامل دوگونه داده سفالی است.

وی افزود: برخی سفالینه های به دست آمده از این محوطه شامل سفالینه های نوع نیشابور متعلق به قرون سوم و چهارم هجری و نوع دیگر سفالینه های قلم مشکی و سفال های آب و سفید که تعلق این محوطه به قرون هفتم تا دهم هجری را به اثبات می رساند.

علاوه براین، از سطح محوطه سفالینه های محلی با خمیره قرمز و تزئین گل اخرا که دست ساز هستند به دست آمده که تعلق این سفال ها به قرون میانی و متأخر جای بحث دارد.

به گفته فرجامی، این فصل از کاوش های باستان شناسی به عنوان کار کارآموزی توسط دانشجویان باستانشناسی دانشگاه بیرجند انجام شد.