تبدیل توافق آتش بس سوریه به قطعنامه شورای امنیت

در ادامه این مطلب می خوانیم: وی گفته است چنین قطعنامه ای ممکن است روز چهارشنبه ۲۱ سپتامبر ( ۳۱ شهریور)، به تصویب برسد.
آنچه مسلم است مقامات روسیه برآنند تا برای جلوگیری از تکرار تجارب گذشته مبنی بر نقض مکرر آتش بس، تضمین های لازم را جهت تمدید آن فراهم کنند و با توسل به مصوبه شورای امنیت، توافق صورت گرفته برای توقف درگیری ها را (توافق جان کری ولاوروف )، به توافقی لازم الاجرا، تبدیل نمایند. البته دولت سوریه نیز بنا به رویکردی که در مواجهه با منازعات داخلی این کشور اتخاذ کرده است، با چنین امری کاملا موافق است و در صدد آن است تا آتش بس کنونی به مقدمه ای برای از سرگیری مذاکرات سیاسی تبدیل شود. به عبارت دیگر از دیدگاه مقامات دمشق، تبدیل آتش بسِ هفت روزه به قطعنامه شورای امنیت، به معنی رسمیت بخشیدن به راه حل های سیاسی و توقف راه های بسیار زیانبخش نظامی است که با راهبرد مورد نظر آنان کاملاً تطابق دارد.
با این حال، دستگاه دیپلماسی روسیه، هدف راهبردی دیگر را هم در تمدید و رسمیت بخشیدن به توافق آتش بس سوریه دنبال می کند و آن گرفتن تضمین های لازم برای اجرایِ آن بخش از «توافق کری ولاوروف» است که بر مشارکت آمریکا در جنگ برضد داعش، (همراه با روسیه) تاکید دارد.
جنگی که به احتمال زیاد تا زمان برگزاری انتخابات آمریکا وحتی بعد از آن، ادامه پیدا خواهد کرد و تنها مصوبات شورای امنیت است که می تواند تداوم حضور ارتش آمریکا را درصورت تغییر مهره های سیاسی در این کشور تضمین کند.
از پنج سندی که در مذاکرات آتش بس«جان کری» و «سرگئی لاوروف» به امضای طرفین رسیده، ظاهراً یکی از آن ها، بر همراهی آمریکا با روسیه، در سرکوب گروهک تکفیری تروریستی داعش تاکید دارد.
البته آمریکایی ها با اکراه، نام «جبهه فتح شام» یعنی نام جدید جبهه النصره(همپیمان با القاعده) را نیز در کنار داعش قرار داده و تروریستی بودن این گروهک را نیز پذیرفته اند که موفقیت بزرگی برای طرف مقابل محسوب می شود.
بنابراین تبدیل توافق آتش بس سوریه به قطعنامه ای از سوی شورای امنیت، در صورت تحقق، موفقیت تازه ای را نصیب سوریه و همپیمانانش خواهد کرد. آتش بسی که اینک نیز راه کمک رسانی به مردم حلب و برخی دیگر از مناطق محاصره شده در سوریه را گشوده و از آن مهمتر، مجموعه گروهک مسلح معاند را در این کشور، تحت فشارهای سیاسی و تبلیغاتی قرار داده است.
*منبع: روزنامه خراسان، ۲۷شهریور ۱۳۹۵