مشکلات بازی های المپیک برای دولت برزیل

روزنامه آمریکایی در آخرین شماره خود نوشت: تا قبل از آغاز بازی های المپیک ۲۰۱۶ ریو و حتی تا یکی دو روز نخست این بازی ها می شد امیدوار بود که احتمالا شاهد یک رویداد ورزشی بی عیب و نقص و به زیبایی سازماندهی شده خواهیم بود.
اما هنوز چند روزی از آغاز این بازی ها نگذشته است، شاهد اتفاقات ریز و درشت حاشیه ای در گوشه و کنار بازی ها هستیم که تصدیق می کند گویی هیچ مدیریت منسجم و محکمی برای رتق و فتق کلیه شئون بازی ها صورت نپذیرفته است.
از شکسته شدن مهیب پنجره اتوبوس ورزشکاران گرفته تا سبز رنگ و لجنزار شدن آب استخر ورزشگاه شنا و سرقت مسلحانه از مربیان کاروان ورزشی استرالیا و غلت خوردن قایقران بلژیک در شبکه فاضلاب شهری و تیراندازی تبهکاران به خودروی حامل افسر پلیس مامور تامین امنیت بازی ها در آلونک های حاشیه شهر ریودوژانیرو که در اثر آن یک افسر پلیس از پای درآمد و نیز اصابت یک گلوله سرگردان به چادر مرکز مطبوعاتی پیست سوارکاری بازی ها، همه و همه از حوادثی هستند که نمی توان توجیهی بر سازماندهی مطلوب بازی های ریو باشند.
اما تازه اول کار است. هنوز زخم های التیام ناپذیر، اتفاقات ناگوار و ناراحتی هایی بس بیشتر در راه است. برگزار کنندگان بازی های المپیک ریو زیر بمباران سئوالهای انتقاد آمیز پیرامون ایمنی و مناسب بودن سالن های ورزشی و راه های حمل و نقل، راهروهای پر از مشکل ورود ورزشکاران به ورزشگاه ها، آلوده بودن آب استخرهای شنا که طی هفته گذشته آن قدر جلبکی بود که آب سبز رنگ و غیرقابل استفاده شد و سبب شد تا برگزارکنندگان بازی ها صبح روز جمعه جلسه تمرین شناگران رشته شیرجه را لغو کنند و همچنین برخورد شدید مسئولان کشور با تظاهرات و اعتراضات سیاسی از دیگر مشکلات برزیل در مسیر برگزاری المپیک است.
برزیل کشوری است در حال توسعه است که هرگز نباید از یک کشور در حال رشد توقع یک کشور توسعه یافته را داشت. مشکلاتی که یک کشور درحال رشد دارد به ندرت در کشورهای ثروتمند بروز می کند. وانگهی برزیل در حال حاضر هم مشکلات خاص خود را دارد. این کشور با یک رکود سخت اقتصادی و یک بحران اقتصادی دست و پنجه نرم می کند و رئیس جمهوری آن هم در انتظار استیضاح پارلمان است.
در مقام مقایسه ای منصفانه باید اذعان کرد که بمب گذاری که در بازی های المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا اتفاق افتاد، هنوز در برزیل اتفاق نیفتاده است و یا قتل عام ورزشکاران در بازی های المپیک ۱۹۷۲ مونیخ هم در این بازی ها رخ نداده است.
بسیاری از هواداران برزیلی می گویند که این هجمه انتقادها از کیفیت برگزاری بازی ها غیرمنصفانه است و با توجه به کیفیت بالای رقابت ها و نمایش های فوق العاده زیبای ورزشکاران حاضر در بازی ها، اهمیت مسائل حاشیه ای رنگ می بازد.
اما به اعتراف جمع کثیری از کهنه کاران المپیک، ورزشکاران و تماشاگران، انبوه مشکلات ریو از همان ابتدای بازی ها آگاهی از ضعیف بودن برگزاری بازی ها را هشدار داده است. حتی هوای نسبتا گرم و مطبوع شهر ریودوژانیرو در فصل زمستان برزیل هم نتوانسته است از تلخی این مشکلات بکاهد.
از سال ۲۰۰۹ که برزیل به میزبانی بازی های المپیک ۲۰۱۶ انتخاب شد، تمام ثروت های مالی برزیل فرو ریخت و در نتیجه بودجه مراسم افتتاحیه و سایر بخش های بازی ها به نحو چشمگیری کم شد. دقیقا در آستانه آغاز بازی ها هم کشور برزیل شاهد برپایی تظاهرات ضد دولتی در اعتراض به ماجراهای متعدد رسوایی فساد حکومتی بود که آبروی دولت را بر باد داد.
«دیلما روسف» رئیس جمهوری به اتهام تخلف از قانون بودجه عمومی کشور که وی آن را انکار می کند، در انتظار محاکمه استیضاح پارلمان است. روسف در مراسم افتتاحیه بازی ها شرکت نکرد.
«مارک آدامز» سخنگوی کمیته بین المللی المپیک به برنامه «امروز» شبکه خبری بی بی سی گفته است: این دوره از بازی ها سخت ترین بازی هایی بوده است که ما تا به حال داشته ایم، هم از حیث سیاسی و هم از بعد اقتصادی آن.
وی افزوده است: هفت سال قبل هنگامی که شهر ریو به میزبانی بازی ها انتخاب شد، برزیل جزء پنج کشور جهان بود که بالاترین تولید ناخالص داخلی را در سطح جهان داشت. اما امروز این کشور کارش به جایی رسیده که نرخ بیکاری در آن ۱۱ درصد است و اقتصاد هم به طور یکنواخت در حال منقبض شدن است.
افزون بر ۸۵ هزار سرباز و مامور پلیس، وظیفه تامین امنیت بازی ها را به خصوص در اطراف ورزشگاه های بازی ها به عهده دارند. این حضور آنقدر قوی است که گویی دهکده و سالن های بازی ها یک پادگان نظامی است.
قبل از آغاز بازی ها، «ادواردو پائس» شهردار ریودوژانیرو در ماه اوت پیش بینی کرده بود که ریو می رود تا به امن ترین جا در جهان بدل شود.
اما شاهدیم که چنین نیست. شنبه گذشته یک گلوله سرگردان به سقف چادر مرکز رسانه ای ورزشگاه سوارکاری بازی ها اصابت کرد. سه روز بعد دو پنجره اتوبوس حامل ورزشکاران بازی ها به وسیله شی مبهم شکسته شد. برگزارکنندگان ادعا کردند که این شی یک تکه سنگ بوده است و مسافران هم ترسیدند که این حادثه یک تیراندازی عمدی بوده باشد.
روز بعد خودروی حامل افسران پلیس که وظیفه تامین امنیت بازی ها را به عهده داشتند به اشتباه به درون محدوده آلونک های حومه شهر ریو منحرف شد و با تیراندازی های ممتد روبرو شد و در اثر آن یک افسر پلیس کشته شد.
اتوبوس حامل خبرنگاران هم هدف تیراندازی قرار گرفت و اتوبوس مجهز به کمک های اولیه قابل دسترسی نبود و راننده هم سردرگم مانده بود و نمی دانست چه کند و آنقدر دست پاچه شده بود که فراموش کرده بود چراغ های اتوبوس را روشن کند.
برخی باورشان این است، تا زمانی که همه حاضران در بازی ها حقیقتا مانند یک زندانی نگهداری نشوند، امنیت شان در قبال هرگونه حادثه احتمالی تامین نخواهد شد.
حال که مشکلات از در و دیوار بازی ها بر سر برگزارکنندگان آن آوار می شود، متولیان امر برگزاری به فکر افتاده اند راه حلی برای این کوه مشکل بیابند که البته با حالتی فوق العاده دست پاچه و جنون آمیز٫
در روز نخست بازی ها غربال گری امنیتی تماشاگران برای خروج از پارک اصلی المپیک اجرا شد و بسیاری از مردم ورزشگاه را ترک کردند و صندلی های خالی برجای ماند و کار بازرسی بدنی و وسائل تماشاگران به صورت دستی و نه الکترونیک همراه با اشعه ایکس انجام گرفت و همین امر انتقادهای فراوانی را متوجه مسئولان برگزاری بازی ها کرد و آنها متهم به عدم رعایت پروتکل های امنیتی بازی ها شدند.
صبح روز جمعه هم جلسه تمرین شیرجه به دلیل نامناسب بوده آب استخر و مرمت آن لغو شد.
اکثر ورزشاران و مربیان در قالب گروه های متعدد در برج های آپارتمانی بلندمرتبه در غرب ریو اسکان داده شده اند. آنها از بوی نامطبوع فاضلاب، آب داغ مجتمع ها، کافه تریاهای کم رونق و اطاق خواب های بسیار ساده و محقر این مجتمع ها گلایه دارند.
به طو پراکنده از ورزشکاران در دهکده بازی ها سرقت شده است. امکانات تمرین برای برخی از تیم ها نامناسب است و غذا در کافه تریای مخصوص ورزشکاران مناسب نیست و هرگز قابل مقایسه با المپیک لندن نیست.
دیگر تقریبا برای همه محرز شده است که این بازی ها هرگز قابل قیاس با بازی های المپیک لندن و یا پکن نیست. البته در کنار همه این آوار مشکلات، این بازی ها چندان هم خالی از لطف نیست. خونگرمی و میهمان نوازی چشم نواز برزیلی ها و اشتیاق وصف ناپذیر تماشاگران برزیلی در ورزشگاه ها از جنبه های مثبت بازی ها است.
تا قبل از آغاز بازی ها بزرگ ترین تهدید بازی ها، انتشار ویروس زیکا بود که تقریبا نه تهدید که یک خطر به حساب می آمد. با هراس از ابتلای به این ویروس، چند تن از بزرگ ترین ورزشکاران جهان شامل چندین گلف باز حاضر به حضور در بازی ها نشدند. اما گویی فصل خنک زمستان برزیل پشه ناقل ویروس زیکا را هم کمیاب کرده است.
اطاق های دهکده بازی ها مجهز به پشه کش برقی است و ورزشکاران هم اسپرس های حشره کش در اختیار دارند و از کرم های ضد التهاب استفاده می کنند. برخی از ورزشکاران هم این اقدامات احتیاطی را محکم تر کرده اند. نظیر تیم راگبی زنان آمریکا که نوعی لباس تنگ ضخیم به تن می کنند که پشه قدرت نفوذ به آن را ندارد.