تالاب ها پایش می شوند

به گزارش جارپرس به نقل از ایرنا، مسعود باقرزاده کریمی افزود: رسوب گذاری یکی از مشکلات مسیرهای ورود آب به تالاب ها است؛ ازاین رو لایروبی این مسیر برای احیای تالاب از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
وی اظهار کرد: با توجه به نوع تالاب و اینکه از چه رودخانه ای تغذیه می کند، کار لایروبی میان وزارت نیرو و سازمان محیط زیست تعیین می شود، اکنون سازمان محیط زیست درحال لایروبی مسیرهای ورودی آب به مجموعه تالاب های آلاگل، آلما گل و آجی گل در استان گلستان است تا اتصال بین رودخانه و تالاب برقرار شود.
باقرزاده کریمی تاکید کرد: چند سالی است که خشکسالی تالاب های کشور را تهدید می کند بنابراین باید بتوانیم با برنامه ریزی اصولی و علمی از فرصت های به دست آمده از بارندگی های شدید برای جمع آوری آبهای روان و هدایت آنها به سمت تالاب ها استفاده کنیم.
وی با اشاره به سیلاب اخیر در منطقه غرب و خوزستان گفت: اگر سیلاب ها با دوره هایی با بازگشت بالا رخ ندهد و تکرارها طبیعی داشته باشد برای محیط زیست نه تنها زیان آور نیستند بلکه مفید هم هستند؛ چون تالاب ها بیشتر از رسوبات سیلابی تغذیه می کنند و این رسوبات حاصلخیز و زیستگاه بسیاری از زیستمندان حاشیه تالاب ها به حساب می آید.
وی افزود: ولی سیلاب هایی که بر اثر تخریب جنگل ها، مراتع و لخت شدن خاک در بالا دست حوضه، شدت گل آلودگی آنها بسیار بالا است، برای محیط زیست آسیب زا هستند.
باقرزاده کریمی با بیان اینکه گل و لای موجب کاهش عمق تالاب ها می شود گفت: گل و لای سبب بالا آمدن عمق تالاب ها و کاهش حجم مخزن می شود، همچنین رودخانه ها را هم تحت تاثیر قرار می دهد که گل آلودگی آن موجب از بین رفتن آبزیان می شود.
وی گفت: بارندگی اخیر به رغم خساراتی که وارد کرد، موجب آبگیری تالاب های زیادی در کشور شد، به عنوان مثال دریاچه ارومیه به علت این سیلاب ها حدود ۲۰ سانتی متر بالا آمد، حداقل آبی که شهریور در دریاچه ارومیه وجود داشت ۱/۱۲۷۰ متر از سطح دریا بود که حالا به ۱۲۷۱ رسیده، یعنی یک متر بالا آمده است.
باقرزاده با بیان اینکه این گونه اتفاقات در بسیاری از تالاب های کشور رخ داده است، افزود: در خوزستان در تالاب شادگان آبگیری داشتیم همچنین در لرستان در تالاب های پلدختر شاهد آبگیری بوده ایم ، همچنین هامون نیز در وضعیت خوبی قرار گرفته است که این اتفاقات خوبی برای محیط زیست کشور است.

** تالاب ها
تالاب ها، محیط های آبی میان خشکی و دریا هستند، اما اولین تعریف علمی تالاب را معاهده بین المللی موسوم به کنوانسیون بین المللی رامسر ارائه کرده است با این تعریف که ‘ تالاب به مناطق مردابی، نمزارهای سیاه و باتلاقی، برکه های مصنوعی و یا طبیعی که به طور دائم و یا موقت دارای آب ساکن یا روان، شیرین، شور و یا نیمه شور هستند و یا به مناطقی از سواحل دریا گفته می شود که در هنگام جذر، ارتفاع آب در آنها بیش از ۶ متر نباشد.’
تالاب ها حوضه های ارزشمندی هستند که معیشت بیش از یک میلیارد نفر در دنیا به آنها وابسته است و مقصد گردشگری بیش از نیمی از توریست های دنیا را تشکیل می دهند. این در حالی است که از سال ۱۹۰۰ میلادی تاکنون، نزدیک به ۶۰ درصد از تالاب های جهان از بین رفته است و سالانه نزدیک به یک درصد از تالاب ها به علت هجوم پروژه های توسعه ای نابود می شوند.
ایران با دارا بودن اقلیم متنوع، تالاب های زیادی را در خود جای داده است، با توجه به تعاریفی که در کنوانسیون رامسر(کنوانسیون حفاظت از تالاب ها) مطرح است، بیش از هزار تالاب در ایران وجود دارد که از جمله آنها می توان به دریاچه پشت سدها، رودخانه ها و سواحل تالابی اشاره کرد. از بین آنها ۸۴ تالاب جزء تالاب های با اهمیت بین المللی به حساب می آیند که از این تعداد، ۳۵ تالاب تحت ۲۴ عنوان در کنوانسیون رامسر ثبت است و از میان آنها، ۶ تالاب در فهرست مونترو قرار دارند. تالاب های در خطر نابودی در فهرست مونترو قرار می گیرند.
بیش از ۶۰ درصد تالاب های بین المللی در کل منطقه در کشور ما قرار دارند. براساس تعریف کنوانسیون رامسر، ۴۲ نوع تالاب در دنیا وجود دارد که از این تعداد ۴۱ نوع آن در کشور ما وجود دارد و در واقع کمتر کشوری با این ویژگی دیده می شود. این وضعیت نتیجه تنوع اکوسیستم های هیرکانی در شمال تا اکوسیستم زاگرس و خلیج فارس است.