۱۲۰ هزار آواره میانماری در اردوگاه ها با بحران مواجه شدند

به گزارش جارپرس از ایرنا، شبکه خبر آسیا روز شنبه اعلام کرد تاثیر این خشونت ها اکنون گسترده شده و شهر ‘سیتوه’ مرکز استان راخین را نیز که حدود ۹۰ هزار روهینگیایی در آنجا در اردوگاه ها به سر می برند، در بر گرفته است.
این مسلمانان روهینگیا پس از حملات سال ۲۰۱۲ که بر اثر آن حدود ۶۵۰ نفر جان خود را از دست دادند، در این اردوگاه ها به سر می برند.
علاوه بر این تعداد، حدود ۳۰ هزار روهینگیایی دیگر نیز در ارودگاه هایی که در سایر نقاط این استان قرار دارند، زندگی می کنند.
علاوه بر مسلمانان برخی از بودایی های استان راخین نیز از سال ۲۰۱۲ به بعد در ارودگاه های مجزایی نگهداری می شوند.
‘پیر پرون’ یک سخنگوی دفتر سازمان ملل در امور هماهنگی کمک های انسانی گفت: در نتیجه قطع فعالیت ها در استان راخین، بسیاری از مردم در حال حاضر کمک های غذایی عادی خود و همچنین خدمات مراقبت سلامت را دریافت نمی کنند.
با توجه به افزایش خشونت ها و پس از اینکه دفتر ‘آنگ سان سوچی’ مشاور عالی دولت میانمار به طور مکرر تصاویری از بیسکوئیت های برنامه غذای سازمان ملل را در اردوگاه شورشیان نشان داد، گروه های امدادی بین المللی و سازمان ملل هم اکنون نسبت به تخلیه کارمندان نه چندان ضروری خود از نقاط شمالی استان راخین اقدام کرده اند.
دفتر ‘آنگ سان سوچی’ همچنین اعلام کرده است در حال انجام تحقیقات در مورد حمایت گروه های امدادی از شورشیان است.
‘زید رعد الحسین’ از مقامات ارشد حقوق بشر سازمان ملل، دفتر ‘آنگ سان سوچی’ را به دلیل پیشنهادهای ‘غیرمسئولانه’ در این خصوص که سازمان های امدادی ممکن است به شبه نظامیان میانماری که خود را ارتش رستگاری روهینگیا آراکان می نامند، کمک کرده باشد مورد انتقاد قرار داده است.
صدها بودایی افراطی نیز مرداد ماه گذشته با حضور در خیابان های ۱۵ شهر از جمله مرکز استان راخین در غرب میانمار علیه فعالیت سازمان های امدادگر به مسلمانان روهینگیا تظاهرات اعتراض آمیز برگزار کردند.
گروه نژادی بودائیست های راخین، سازمان ملل را متهم به کمک و حمایت از مسلمانان روهینگیا می کنند.
تنش در این استان میانمار از ماه اکتبر سال گذشته پس از اینکه درگیری هایی با نیروهای امنیتی رخ داد و بر اثر آن ۹ نفر کشته شدند، افزایش یافت و تعداد کشته ها به صدها تن رسیده است.
حدود یک میلیون و ۱۰۰ هزار مسلمان روهینگیا در راخین زندگی می کنند، اما حقوق شهروندی این گروه توسط دولت میانمار رد می شود و محدودیت هایی برای دسترسی به خدمات اساسی دارند.
حدود ۱۲۰ هزار مسلمان روهینگیایی نیز در اردوگاه هایی زندگی می کنند که پس از خشونت های مرگبار سال ۲۰۱۲ ایجاد شد، جایی که آنها به سازمان های کمک رسان بین المللی متکی هستند.