نادیده انگاری تخصص و اقدامات سلیقه ای مدیران/ پل ارتباطی که با بی توجهی شکسته است

سید داود دانشمند، رئیس اداره ارتباطات و اطلاع رسانی راه و شهرسازی خراسان شمالی نیز در گفت و گو با ایسنا اظهار می کند: هر شغلی سختی های خاص خودش را دارد ولی روابط عمومی شغل حساس و پر استرسی است.

وی با بیان اینکه طبق تحلیل مقالات، روابط عمومی ششمین شغل پر استرس در جهان لقب گرفته و از حساسیت خاصی برخوردار است، می افزاید: مهمترین‌ وظیفه‌ روابط عمومی‌، شناخت‌ افکار عمومی‌ و نفوذ در آن‌ برای جلب‌ رضایت‌ افکار عمومی‌ نسبت‌ به‌ سازمان‌ است‌ که‌ هم‌ در درون‌ سازمان‌ و هم‌ در بیرون‌ از سازمان‌ دنبال‌ می‌شود. بی‌تردید، این‌ وظیفه‌ در قالب‌ مجموعه‌ای‌ از فعالیت‌های‌ ارتباطیی صورت‌ می‌گیرد که‌ می‌توان‌ آنها را تحت‌ عناوین‌ ارتباطات‌، امور فرهنگی و نمایشگاه‌ها، انتشارات‌، سنجش‌ افکار و پژوهش‌ و برنامه‌ریزی ‌دسته‌بندی‌ کرد.

دانشمند ادامه می‌دهد: روابط عمومی به نظر بنده قلب یک سازمان در دل یک سازمان دیگر است که می‌تواند آن را به اوج ببرد و به اهداف خود برساند.

رئیس اداره ارتباطات و اطلاع رسانی راه و شهرسازی خراسان شمالی اضافه می‌کند: روابط عمومی سخنگوی یک سازمان است و می‌بایست بتواند خوب سخن گوید و اگه کسی مشکلی در این خصوص دارد می‌تواند با آموزش بیشتر خود را به روز کند و با ابزار و آموزش‌های لازم تبدیل به یک مدیر روابط عمومی ایده آل کند.

وی ادامه می‌دهد: روابط عمومی ها و رسانه ها به عنوان دو رکن مهم از سیستم اطلاع رسانی و ارتباطی، نقش مهم و تعیین کننده ای در فرهنگ سازی، تنویر افکار عمومی و افزایش آگاهی های عمومی جامعه برعهده دارند که این امر می‌تواند کمک زیادی جهت رسیدن به اهداف سازمانی انجام دهد.

دانشمند اظهار می‌کند: آموزش رکن اصلی برای سواد رسانه ای مدیران و کارکنان روابط عمومی است و فهم و درک در حوزه روابط عمومی با آموزش های لازم می تواند ارتقا یابد.

وی می‌گوید: اهمیت جایگاه روابط عمومی در عصر ارتباطات و در دورانی که اطلاع‌رسانی در همه عرصه‌ها پیشتاز است، دو چندان شده است به گونه ای که موفقیت سازمان‌ها، ادارات و شرکت‌ها و دوامشان در عرصه‌ها و فعالیت های تخصصی به عملکرد روابط عمومی‌های آن‌ها وابسته است.

نقش موثر روابط عمومی‌ها در رساندن اهداف سازمان‌ها به مردم

مهناز شجاعی، مدیر روابط عمومی فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی، با اشاره به اینکه روابط عمومی‌ها در رساندن اهداف سازمان به مردم نقش مؤثری دارند، اظهار می‌کند: روابط عمومی فعال و کارآمد هر سازمانی با شناخت کامل از سازمان و سنجش افکار عمومی از جامعه هدف، می‌تواند تأثیر گذاری چشمگیری در حوزه خود داشته باشد.

وی با تأکید براهمیت درک جایگاه روابط عمومی ها از سوی مدیران استانی و کشوری، بیان می‌کند: اگر در روابط عمومی ها چارت سازمانی درست چیده شود و از نیروی های متخصص استفاده شود، بدون شک روابط عمومی ها می توانند در رساندن اهداف سازمان و معرفی سازمان به خوبی عمل کنند.

مدیر روابط عمومی فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی می گوید: تلاش‌های صادقانه و شبانه روزی فعالان عرصه ارتباطات و روابط عمومی که با صداقت و امانت داری در جهت جلب اعتماد عمومی و آگاهی رسانی و امید بخشی به جامعه در تلاش و تکاپو هستند، باید مورد توجه قرار گیرد.

توهم دانایی مدیران و کژکارکردی روابط عمومی ها

دانشجوی دکترای علوم ارتباطات و عضو پیشین هیئت رئیسه شورای هماهنگی روابط عمومی های استان نیز در گفت و گو با ایسنا در خصوص چالش های حوزه روابط عمومی می گوید: اصولا در مملکت ما به علم و تخصص چندان بها داده نمی شود، اما دو شاخه گسترده علمی در دنیا هست که دست بر قضا، اکثر مدیران ما خودشان را در این رشته ها صاحب فضل و دارای ایده می پندارند و کمتر به نظرات کارشناسان آن ها وقعی می نهند؛ یکی علم اقتصاد است و دومی علم ارتباطات و به ویژه، زیرشاخه روابط عمومی!

محسن داوری می افزاید: قاعدتا پیامدهای بی توجهی به اصول علم اقتصاد و سیطره سیاست های مقطعی بر آن را مردم با گوشت و پوست خودشان حس کرده اند و نیازی به ذکر مصادیق نیست. ولی در مورد روابط عمومی و به طور کلی علم ارتباطات شاید در نگاه نخست چنین نباشد. اما وقتی موفقیت جوامع دیگر در تحقق اهداف توسعه ای را کندوکاو کنیم، می بینیم یکی از ارکان کامیابی این دسته جوامع، اهمیت دادن به شاخه های گوناگون علوم ارتباطی به ویژه رسانه، تبلیغات، روابط عمومی و بازاریابی اجتماعی، و بهره گیری موثر از اصول مدون این رشته های تخصصی برای تعامل همدلانه مردم و کارگزاران حکومت، تصمیم سازی کارشناسانه و آینده نگرانه و همراه کردن اقشار مختلف در اجرای برنامه های توسعه ای بوده است.

وی ادامه می دهد: با این حال، همان گونه که کار به دستان و مجریان برنامه های توسعه ای در کشور ما خود را از مشورت اقتصاد خوانده ها بی نیاز می بینند، اغلب مدیران بخش دولتی هم به صرف این که چندصباحی طرف صحبت اصحاب رسانه قرار می گیرند، خود را کارکشته و صاحبنظر در علم ارتباطات تصور می کنند! نتیجه هم این می شود که شکاف روزافزون بین سازمان و بهره برداران خدمات آن، اختلال ارتباطی بین مدیران و کارکنان، گسست پیوندهای مردم و ذینفعان با سازمان و کاهش مداوم سرمایه اجتماعی سازمان ها به شدیدترین وجه ممکن رخ می نمایاند.

وی اعتقاد دارد: در این بین، کارشناسان و کارگزاران روابط عمومی این قبیل سازمان ها کار دشواری در تدوین راهبرد و اجرای برنامه های خود دارند. از سویی، مدیرانی که خود را در ارتباط گرفتن با رسانه، بهره برداران و عموم جامعه، خودبسنده می پندارند و مدیر روابط عمومی سازمان را در حد تنظیم کننده وقت مصاحبه ها و نهایتا عکاس جلسات و بازدیدهای شان می دانند، قدرت تصمیم گیری خلاقانه و برنامه ریزی بهینه  را از وی سلب می کنند. از آن سو هم، دیگر رده های مدیریتی زیرمجموعه سازمان که جایگاه روابط عمومی را چنین متزلزل می بینند، اگر در برابرش مانع تراشی نکنند، در خوش بینانه ترین حالت، از همکاری موثر سر باز می زنند. همین می شود که در نهایت امر، مدیر و کارشناس روابط عمومی یا دچار نومیدی و سرخوردگی می شود یا به روزمرگی می افتد و به هر حال، کل آن مجموعه، از مهارت، تخصص و دانش مدیر و کارشناس روابط عمومی خود در مسیر تعالی سازمانی کمتر بهره خواهد برد.

این دانشجوی دکترای علوم ارتباطات خاطرنشان می کند: فلسفه این موضوع که در بعضی کشورها، رشته روابط عمومی در دانشکده های مدیریت تدریس می شود، همین ضرورت آشنایی مدیران با اصول و مبانی کلی روابط عمومی و شرح وظایف آن در دنیای پیچیده کنونی است. البته در ایران ما که به ندرت مدیرانی در مصدر امور منصوب می شوند که دوره های آکادمیک  مدیریت را گذرانده اند، شاید کم توجهی به روابط عمومی جای چندان تعجب و گلایه ای هم نداشته نباشد.

داوری تاکید می کند: کارگزاران روابط عمومی اگر بخواهند به اصول اخلاق حرفه ای خود وفادار بمانند؛ یعنی بخواهند به معنای واقعی، روابط عمومی سازمان باشند و با نگاهی دغدغه مند، نقادانه و منصفانه، نقش همدلانه و مشارکت جویانه خود را در مناسبات درون و برون سازمانی ایفا کنند و پل ارتباطی صادق بین مردم، ذینفعان، کارکنان، رسانه ها و مسئولان باشند؛ و اگر نخواهند که روابط عمومی رئیس باشند و مجیزگوی مدیران سیستم و چشم بر کاستی ها و کژکارکردها ببندند، با انتخاب های سختی روبرو خواهند شد؛ انتخاب هایی که گاه فقط دو گزینه بیشتر ندارد؛ ماندن یا رفتن. ماندنی که با خمودگی و عزلت گزینی و افول اثرگذاری در و بر مجموعه همراه خواهد بود؛ و رفتنی که آسیب هایش برای مجموعه سیستم، کمتر از زیان دیدگی فردی نخواهد بود.

وی ادامه می دهد: برای کاستن از بروز تبعات ناگوار این چنینی و بهبود اثرگذاری روابط عمومی ها در سطوح مختلف سازمان های دولتی شاید وقت آن رسیده که برای مدیران رده های مختلف، کارگاه های آشنایی با مبانی علم ارتباطات و اصول و مفاهیم روابط عمومی برگزار شود. شاید بدین ترتیب، جایگاه  روابط عمومی در بدنه وزارتخانه ها و سازمان ها و به خصوص در نظام بوروکراتیک استان ها، تثبیت و قدرت ابتکارعمل به آن ها بازگردانده شود؛ امری که به نوبه خود، در پیشبرد اهداف و اجرای بهینه برنامه های سازمانی و شناساندن بیشتر و بهتر آن ها نزد افکار عمومی، جلب مشارکت همدلانه عموم ذی‌نفعان و سرانجام، ارتقای آن مجموعه در ساختار حاکمیتی، تاثیرگذاری مطلوبی خواهد داشت.

انتهای پیام