فساد استخدامی

در فساد استخدامی افراد نه بر اساس ضوابط و معیارهای عینی شایستگی همچون خلاقیت ،تخصص، مهارت و تجربه بلکه بر اساس روابط و معیارهای ذهنی، استخدام و یا ترفیع می شوند.

فساد استخدامی باعث عدم رعایت اصل” برابری فرصت ها” ایجاد باندها و شبکه های غیر رسمی در داخل ادارات، سازمان ها و شرکت ها، دلسردی و بی تفاوتی متخصصین و افراد با صلاحیت و سخت کوش می گردد و ضمن افزایش امکان بروز فساد اداری، هزینه های فساد را برای مرتکبین آن کاهش می دهد.

یکی از اشکال متداول فساد استخدامی، تبعیض استخدامی در ازای دریافت رشوه_ به ویژه در مشاغلی _ است که برای متصدیان آن ها فرصت های فراوانی برای کسب درآمدهای غیر قانونی فراهم می کند.

فساد استخدامی در جوامعی که در آنها روابط خویشاوندی بسیار گسترده و مهم است، شدیدتر است. ضمن اینکه مدیران شرکتها و سازمانهای دولتی همواره از جانب دوستان، اقوام و حامیان سیاسی خود_ که به شغل برای خود و یا وابستگانشان نیاز دارند _تحت فشار هستند و سیاستمداران نیز چندان علاقه ای به مبارزه جدی با فساد استخدامی ندارند، زیرا ایجاد فرصت های شغلی برای آشنایان و هواداران سیاسی، نفوذ آنان را افزایش می دهد.

کسانی که به مدیریت فامیلی دامن می زنند عملاً عدم اعتماد سیستم به خود و عدم اعتماد خود به سیستم را به اثبات می رسانند و این حکایت از آن دارد که این  مدیران در جایگاه واقعی خود قرار نگرفته اند و از این به تداوم موقعیت خود اعتماد ندارند و درنتیجه فلسفه مدیریت به معنای ایجاد کننده نظم جهت استفاده بهینه از تمام امکانات و توانمندی ها فراموش گردیده است.

بعلاوه، اعطای پست ها به افراد فاقد تخصص علاوه بر هدر دادن منابع و امکانات محدود اقتصادی، امنیت جانی شهروندان را نیز به سبب اتخاذ سیاست های غلط و ناآگاهی متصدیان فاقد تخصص، به خطر می اندازد.