ساخت چسب جراحی با استفاده از نانوذرات

به گزارش جارپرس به نقل از ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو ریاست جمهوری، یک تیم تحقیقاتی از مرکز تحقیقات نانوذرات و دانشگاه ملی سئول با استفاده از نانوذرات سیلیکا (در بخش پوسته) و نانوذرات اکسید تانتالیوم (در بخش هسته) ساختاری هسته‌ای – پوسته‌ای بسازند که قادر به جمع کردن بافت باشد. اکسید تانتالیوم می‌تواند امواج فراصوت را اسکن توموگرافی را تقویت کند.
در برخی جراحی‌ها نیاز به شکافتن بافت‌هایی نظیر کبد است یا نیاز به چاقو زدن به رگ‌های مهم بدن بوده که این امر نیازمند ابزاری برای توقف سریع خونریزی است.
محققان این پروژه با استفاده از ساختار هسته‌ای – پوسته‌ای، چسبی ساختند که می‌تواند حفره ایجاد شده در کبد یک خرگوش را ترمیم کند. این چسب شباهت زیادی به لیپیدول و سیانوآکریلات‌ها دارد که تأییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا را دارند. این چسب از ترکیب یک چسب بافت و روغن رادیواوپیک (ماده‌ای مات در برابر تابش‌هایی نظیر اشعه ایکس) تشکیل شده‌است. با این حال این چسب زیست‌انطباق‌پذیرتر از لیپیدول بوده و اثرات جانبی کمتری دارد.
لیپیدول معمولاً سه روز بعد از جراحی سیستم ایمنی بدن را تحریک کرده و بعد از ۱۴ تا ۶۵ روز موجب التهاب می‌شود. این در حالی است که این چسب جدید بعد از ۵۶ روز هیچ اثر جانبی از خود نشان نداده است.
این چسب به‌گونه‌ای طراحی شده‌است که در طول حرکت نیز روی بافت قرار می‌گیرد و بعد از قرار گرفتن روی بافت، چسب نیز به همراه بافت حرکت یکنواختی را تجربه می‌کند. این چسب روی ریه‌ها نیز موفقیت‌آمیز بوده است. ریه یکی از اندام‌هایی است که حرکات زیادی را تجربه می‌کند. نسخه فلورسانس این چسب نیز ساخته شده که زیر سیتی اسکن می‌تواند مرئی باشد. این چسب به قدری مات است که می‌توان آن را از محیط اطراف تشخیص داد.