آزادی مطبوعات و مردم سالاری

زمانی که یک رسوائی اقتصادی یا سیاسی بر ملا می شود مقامات بلند پایه برای حفظ موقعیت خویش وپیشگیری از فراگیر شدن رسوایی ،دامنه انتشار اخبار و گزارش ها در این باره ویا جستجو و دخالت عوامل قضایی در مورد آن را محدود می کنند.همچنین زمانی که همه رسانه ها ،دولتی ویا وابسته به دولت هستند ،انتشار گزارش ها و خبرها یی که نظام حکومتی را با رسوائی های بزرگ سیاسی ، اقتصادی ویا اجتماعی رو به رو می کنددر حد محال است . اما در جامعه ای که گروه های مختلف حزبی و رسانه های گوناگون وجود دارند و مطبوعات در انتشار اطلاعات آزادی دارند،حبس و جلوگیری از انتشار اخبار فساد و غیر ممکن است.اگرچه برخی استدلال می کنند که فساد در جوامع دارای آزادی مطبوعات نیز وجود دارد. اما باید گفت آزادی مطبوعات و مردم سالاری این تضمین را می دهد که در صورت وقوع،فساد پنهان نمی ماند ولذا این افشاگری ها می تواند از رشد و گسترش فساد جلو گیری کند. هنگامی که مردم بتوانند بر عملکرد سیاستمداران نظارت و نتیجه کار آنها را ارزیابی کنند . میزان فساد کاهش می یابد و دولت کارآمدتر می گردد. اگر چه ممکن است طرفداران محدود سازی آزادی مطبوعات در مورد فساد اینگونه استدلال کنند که انتشار اخبار مربوط به فساد در جامعه ای که فساد درآن گسترده می باشد سبب گسترش فساد می گردد اما باید گفت افزایش آگاهی عمومی از طریق توجه رسانه ها به مسئله فساد ضرورتا به معنای افزایش سطح نیست بلکه افزایش آگاهی مردم به همراه افزایش اعتماد عمومی به دولت -در مبارزه با فساد – می تواند به کاهش فساد کمک کند. اگر چه ممکن است مطبوعات سعی کنند نظرات حزبی ،گروهی یا فردی خاصی را اشاعه کنند اما جریان اطلاعات در یک جامعه آزاد و مردم سالار دارای آزادی بیان ،آنقدر ثبات خواهد داشت که مدام مورد سوءاستفاده قرار نگیرد و رسوائی های اقتصادی و سیاسی مقامات دولتی فاش شود.