به یاد فرامرز درخشنده / استادی که دیگر در جمع ما نیست…

بابلسر – جارپرس-شنیدن خبر به کما رفتن استاد فرامرز درخشنده، مرد با اخلاق رسانه مازندران و در پی آن خبر درگذشت این مرد دوست داشتنی در یک لحظه تمام خاطرات مرا با او در جلوی چشمانم تداعی کرد.

استادی که همیشه اُمید را به دیگران تزریق می کرد ولی کمتر کسی مثل خودش بود که این گونه اُمید را به او تزریق کند.

چند سالی بود که با بیماری سخت مبارزه می کرد، از بیماری لاعلاجی که شروع درمان آن در مرکز شیمی درمانی شهید رجایی بابلسر بود و پایان آن در بیمارستان حکمت ساری.

یادم میاد همیشه دوست داشت به سرانجام برسم و حداقل منو در لباس دامادی ببیند و در هر دیدار و محفلی این دغدغه را برایم داشت و بهم اکیداً توصیه می کرد.

من به خواسته ی دلش رسیدم، اما روزگار این فرصت را به او نداد تا با چشمانش یکی از آرزوی های محقق شده خود را ببیند.

استاد درخشنده از امروز به بعد در بین ما نیست…

او پُر از روحیه، صبر و اخلاق و گذشت بود. این آن چیزی است که من شخصا درکنارش به چشم دیدم. همواره دوستدار و پشتیبان قشر خبرنگار و کارگر بود.

هرگز برگزاری جلسات هم اندیشی با مجموعه ایلنا، کاروکارگر رو فراموش نمی کنم که این مرد مهربان ترتیب برگزاری آن را می داد و من هم هر از چند گاهی در آن جلسه غیبت می کردم و فردای آن روز در تماسی ازم گله می کرد.

در این لحظه، انگار آسمان مازندران هم با چشمان اشکبار من برای او گریان شده است و می بارد.

هرچند وقت که به سراغ آرشیو عکس های قدیمی می رفتم، عکس هایی که با این بزرگ مرد داشتم را نظاره و با لبخندی برایش دعا می کردم.

استاد، مطمئنم این بار که سراغ آن عکس ها بروم با چشمان گریان و دلی تنگ برایت سوره حمد را خواهم خواند…

هرگز عکس یادگاری با استاد درخشنده با همکاران خبرگزاری ایلنا و کاروکارگر مازندران، در ۴ بهمن ۹۵ در رستوران البرز محمودآباد پس برگزاری نشست صمیمی با مهندس یوسف پور رو از یاد نخواهم برد. عکسی که به عنوان آخرین عکس یادگاری با فرامرز درخشنده ای که دیگر نمی درخشد ثبت شده است.

خاطرات من با این انسان فراموش نشدنی کم نیست.

از خداوند بزرگ خواستارم که به خانواده محترمش صبر و در آن دنیا نیز این انسان وارسته را با انسان های صالح هم نشین فرماید.

آمین …

روحت “همیشه” شاد و یادت گرامی باد.

( بابلسر – مصطفی مهربانی )